Wat gebeurt er tussen een dementerende moeder en haar enige zoon naast en tijdens de alledaagse veranderingen? De Duitse auteur (1956), onder meer bekroond met de Aspekte Literatuurprijs, beschrijft openhartig en reflectief hoe zijn relatie met zijn moeder en zijn eigen houding zich ontwikkelen. Hij maakt de lezer deelgenoot van het hele proces, waarin zijn moeder eerst nog lang met allerlei kunst- en vliegwerk in haar eigen huis woont op flinke afstand van het zijne en daarna in een verzorgingshuis. Het vertellen eindigt - respectvol - in de fase waarin zijn moeder hem nog wel herkent, maar waarin de communicatie zich steeds meer verengt en ritualiseert tot een patroon van moeder en klein kind. Steeds minder toont zij interesse voor zijn werk en haar opgroeiende kleinkinderen. Hij ergert zich aan de schijn die zij lijkt op te houden alles nog in de hand te hebben. Oprecht stelt hij de pijnlijke vraag: verliest zijn moeder door de dementie haar interesse in zijn leven, of was hij eigenlijk nooit belangrijk voor haar? Boeit van a tot z. Zeer lezenswaardig, hoge klasse.