Een spannende en actuele jeugdroman over vriendschap, vluchtelingen en verraad. Ooit zaten ze allemaal in hetzelfde azc en waren ze onafscheidelijk: Leila, Amina, Sam, Wahid en zijn kleine zusje Hawa. Totdat ze plotseling allemaal moesten verhuizen, en ieder in Nederland een eigen leven begon. Ze verloren elkaar uit het oog. Tot nu. Amina krijgt post, waaruit blijkt dat een van hen is verdwenen. Is dit een noodkreet? Een afscheidsbrief? De oude vrienden zoeken elkaar op om de waarheid te ontdekken.‘Ik hoor er niet meer bij’ is in een meeslepende, hedendaagse stijl geschreven vanuit de perspectieven van de verschillende personages. Chatberichten worden weergegeven in tekstballonnetjes.Carolien Ceton is hoofdredacteur bij Milieudefensie. Ze schreef eerder onder meer de verzamelbundel 'Vrouwelijke filosofen’. Sergej Kreso (Sarajevo, 1963) studeerde Politieke Wetenschappen en vluchtte tijdens de Bosnische Burgeroorlog naar Nederland, waar hij werkt als documentairemaker, journalist en muzikant. Voor lezers vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

Vijf kinderen sluiten een pact: ze blijven vrienden voor het leven. Ze verzegelen dat met een schat. Elk kind stopt in de doos een dierbaar voorwerp. In het asielcentrum zweren ze plechtig dat ze onafscheidelijke vrienden blijven. Niemand mag iets uit de doos ontvreemden. Dat pact verzegelt hun vriendschap vooraleer ieders gezin een plaats in Nederland is toegewezen. Amina is geschokt wanneer ze een brief toegestuurd krijgt met de foto die zij in hun geheime doos had gestopt. De foto waar ze alle vijf opstonden. Hun pact is geschonden, één van hen is verdwenen. Amina zoekt Sam, Wahid en zijn kleine zusje Hawa op. Leila is verdwenen, de groep vrienden doet er alles aan om haar terug te vinden.

Als lezer ben je direct betrokken bij de zoekactie naar Leila. Je wordt geconfronteerd met de moeilijke situatie waarin vluchtelingen terechtkomen: het onbekende, vrienden maken, een nieuwe school, bijklussen bij éénoudergezinnen, financieel elke euro maximaal benutten... Het verhaal is in een directe stijl geschreven en leest vlot dankzij een aantrekkelijke lay-out. De paginastructuur is overzichtelijk opgebouwd: bij elk hoofdstuk geeft de naam van de jongere aan wie op de voorgrond treedt en alle communicatie via app-berichtjes is met een aparte lay-out heel goed te volgen. Het verhaal confronteert en brengt een dynamiek tot leven. De gezinnen vinden geleidelijk hun plek in Nederland. In de tweede verhaallijn beleef je Leila, hoe moeilijk ze het heeft met het verleden van haar vader, hoe ze emotioneel instort en opgevangen wordt in een crisiscentrum. Het verhaal krijgt een sterke, positieve drijfveer dankzij de intense vriendschap van de jongerengroep en toont aan hoe, ondanks alle problemen, er hoop op verandering is.

Dit boek geeft een realistisch beeld met welke problemen vluchtelingen geconfronteerd worden en kan in klas- of groepsverband een aanzet tot discussie vormen over het thema vluchtelingen en integratie.

Verberg tekst