Gioconda Belli (1948) was tijdens de dictatuur van Somoza actief in de sandinistische beweging en werd daarom in 1975 verbannen naar Mexico. Zij keerde in 1979 terug naar Nicaragua. Belli schrijft romans en poëzie. In Het land van de vrouwen vraagt ze zich af wat er zou gebeuren als de wereld door vrouwen werd geregeerd. In het imaginaire Faguas komen na de explosie van de vulkaan Mitre gassen vrij die de mannen in hun mannelijkheid aantasten: hun testosterongehalte daalt op angstaanjagende wijze. Dit is het signaal voor de feministische partij van Faguas om de macht te grijpen. De partij heet officieel PIE, de Partidio de la Izquerdia Erótica, Erotisch Links. Hun symbool is een vrouwenvoet met roodgelakte nagels. De vrouwen voeren radicale veranderingen door in de maatschappij en proberen de gelijkheid tussen man en vrouw in te verwezenlijken. Geen corruptie meer, geen wetten die enkel rijken en machtigen ten goede komen. Zelfs de politie en het leger bestaan uit vrouwen. Vrouwen staan voor (seksuele) vrijheid en collectiviteit, mannen voor individualisme, egoïsme en onderdrukking. De meeste mannen leggen zich gedwee neer bij de veranderde situatie, maar niet allen geven zich gewonnen. De werking van de gassen blijkt immers niet definitief en het agressieve mannelijke karakter steekt weer de kop op. Er wordt een aanslag gepleegd op de president, Viviana Sanson. Zij raakt in een coma. Ze ‘ontwaakt’ in een ruimte met spulletjes die in haar leven een rol hebben gespeeld. Als een puzzel wordt het leven van Viviana gereconstrueerd. Intussen ontstaat onenigheid tussen de partijgenoten van de president, maar Viviana laat haar vrouwen niet in de steek. Zal de vrouwenrepubliek zich staande kunnen houden? Het land van de vrouwen is een magisch-realistische, utopistische roman van een geëngageerde politica. De ideologische boodschap wordt verpakt in een aangename, vaak ironische stijl. [Bernard Huyvaert] Verberg tekst

Op het hoogtepunt van haar macht wordt een aanslag gepleegd op de presidente van de fictieve Zuid-Amerikaanse staat Faguas. Behandelend artsen houden de zwaargewonde presidente - een militante, voortvarende en moedige vrouw - in coma en tijdens deze periode dwaalt haar bewustzijn in een land van herinneringen. Daarbij verschijnen episodes uit haar actieve politieke verleden, vanaf het moment waarop zij met haar Partij voor Erotisch Links een politieke overwinning behaalde op alle corrupte, onderdrukkende, door mannen geleide politieke partijen. Onder haar bewind is een matriarchale samenleving tot bloei gekomen waarin veiligheid, geluk en tijd voor vrouwen, kinderen en mannen prevaleren boven materiële welvaart. Deze toegankelijke, utopische roman vol magische elementen, waarin de bekende Nicaraguaanse auteur (1948, Managua) een moreel hoogstaande samenleving schetst, is te beschouwen als Zuid-Amerikaanse variant op ‘Herland’(1915), de beroemde roman van Charlotte Perkins Gilman (in Nederlandse vertaling ‘Moederland, 1980). Kleine druk. Verberg tekst