Lucas heeft heel veel ballonnen, veel meer dan zijn kleine broertje. Papa en mama hebben er nog meer. Opa is oud, hij heeft meer ballonnen dan de rest van de familie samen. Opa vertelt graag over wat er in zijn ballonnen zit. Lucas vindt het heerlijk om naar de verhalen van opa te luisteren.  De laatste tijd laat opa af en toe een ballon wegglippen. Dat gebeurt soms bij mensen die ouder worden, zegt mama.

Het boek straalt liefde en gezelligheid uit in een gemengd Amerikaans gezin, dat geniet van elkaar, hun dieren en de natuur. Een fijn detail is dat ook de hond een ballon heeft.

De ballonnen in het verhaal staan voor herinneringen. De ballonnen zijn kleurrijk, in mooi contrast met de rest van de prachtige tekeningen die in zwart-wit gemaakt zijn.  

In het boek wordt op een eenvoudige manier uitgelegd wat dementie is, al wordt dit woord nooit gebruikt. Er wordt geïllustreerd dat herinneringen verdwijnen of net telkens weer opnieuw worden verteld. Het wegvliegen van de ballonnen gaat steeds sneller. Het is mooi hoe getoond wordt dat er ook met dementie nog veel liefde kan zijn, en hoe personen met dementie en hun omgeving kunnen genieten van het samen ophalen van herinneringen.

Het verhaal is zeker geschikt om met kinderen te praten over dementie. Het geeft wel een wat te eenvoudige voorstelling van dementie. Dementie is immers meer dan het verdwijnen van herinneringen.